Czerń i biel, węgiel i lód.
Statki kry czekające na wiatr przemiany.
Łata błękitu nad szaro-zieloną granią.
Wąska nitka mętnej rzeki.
Ziemia przed-lodu.
Przejściowa kraina lata i zimy, martwych form
i wewnętrznych prądów potoków lodowej wody,
życia i bezruchu.
Przysiadłszy na kamieniu chłonę przestrzeń i formę,
odgłosy doliny "przejścia".
Ruszam przekraczając kolejny świat...
Sólheimajökull